HOMEProgramBiletyBiuroO festiwaluMiejsca koncertówSponsorzyArchiwumDownloadNewsGaleria

Następny koncert
Powrót
Wszystkie koncerty
Imprezy towarzyszące
Indeks kompozytorów Indeks wykonawców

 

Unsuk Chin 


ur. 1961 w Seulu, studiowała kompozycję pod kierunkiem Sukhi Kanga na uniwersytecie w Seulu. W 1984 r. jej utwór Gestalten (Figures) został wybrany na Światowe Dni Muzyki mtmw w Kanadzie i wyróżniony na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów unesco. W 1985 r. Unsuk Chin przyjechała do Europy. Była stypendystką daad, do 1988 r. uzupełniała swą edukację u György Ligetiego w Hamburgu. Obecnie przebywa w Berlinie, komponuje i pracuje w studiu elektronicznym Politechniki Berlińskiej.
Jej kompozycje wykonywane są na festiwalach i koncertach w Europie, w krajach Dalekiego Wschodu i w Stanach Zjednoczonych. Największym uznaniem cieszy się utwór Akrostichon-Wortspiel na sopran
i zespół. Był on wykonywany przez Ensemble Modern pod dyr. G. Benjamina, Birmingham Contemporary Music Group pod dyr. S. Rattle'a, Nieuw Ensemble, Asko Ensemble, Ictus Ensemble, członków Los Angeles Philharmonic i Philharmonia Orchestra.
Kompozytorka otrzymuje zamówienia od wielu renomowanych zespołów, orkiestr i instytucji artystycznych, m.in. od Ensemble InterContemporain, Kronos Quartet, bbc dla Hilliard Ensemble, Filharmonii Londyńskiej i in.
W sezonie 2001/02 Unsuk Chin była kompozytorem-rezydentem przy Deutches Sinfonie-Orchester i na jej zamówienie skomponowała Koncert skrzypcowy, który został wykonany po raz pierwszy w styczniu 2002 r. z solistką Viviane Hagner, pod dyrekcją Kenta Nagano,
a następnie w Korei Południowej, Finlandii i Wielkiej Brytanii. Dzieło to przyniosło jej również prestiżową nagrodę Grawemeyer Award for Music Composition (2004).
Kolejny jej utwór, Koncert podwójny na fortepian, perkusję i zespół, napisany dla Ensemble InterContemporain i Radia France, miał prawykonanie w lutym 2003 r., zaś prapremierę snagS & Snarls na sopran i orkies-trę (zamówienie Los Angeles Opera) poprowadził w czerwcu 2004 r. Kent Nagano.
Wśród nowych zamówienień należy wymienić teatr muzyczny wg Alicji w krainie czarów oraz operę Cantatrix Sopranica - wspólne zamówienie London Sinfonietty, Los Angeles Philharmonic New Music Group, festiwalu w St Pölten (Austria), Ensemble InterContemporain i Musikfabrik (premiera w maju 2005).

Ważniejsze utwory: Die Troerinnen na trzy głosy żeńskie, chór żeński
i orkiestrę (1986), Gradus ad Infinitum na taśmę (1989), Akrostichon-
-Wortspiel, siedem scen z baśni na sopran i zespół (1991, rew. 1993),
El Aliento de la Sombra na taśmę (1992), santika Ekatala na orkiestrę (1993, rew. 1996), Allegro ma non troppo na taśmę lub perkusję i taśmę (1994-98), Fantaisie mécanique na pięć instrumentów (1994, rew. 1997), Etiudy fortepianowe (od 1995), ParaMetaString na kwartet smyczkowy i taśmę (1996), Koncert fortepianowy (1996-97), Xi na zespół i elektronikę (1998), Miroirs des temps na alt, dwa tenory, bas i orkiestrę (1999, rew. 2001), K?lá na sopran, bas, chór mieszany i orkiestrę (2000), Spectres.speculaire na skrzypce i live electronics (2000), Koncert skrzypcowy (2001), Koncert podwójny na fortepian, perkusję i zespół (2002), snagS & Snarls na głos i orkiestrę (2003-04).

santika Ekatala
Pierwsze wykonanie utworu odbyło się 10 czerwca 1993 r. w Tokio, grała Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra pod dyr. Michiyoshi Inoue. Wersję z 1996 r. wykonała orkiestra Radia Koreańskiego w Seulu pod dyr. Othmara Maga.
Tytuł utworu zaczerpnięty jest z sanskrytu i oznacza dosłownie harmonię jako sposób na odwrócenie konsekwencji zła. Dlatego utwór może być rozumiany w sensie rytualnym. W kulturach Azji, np.
w praktykach buddyjsko-szamańskich (nadal istniejących), czynności rytualne wykonuje się przed rozpoczęciem ważnej ceremonii lub przys-tąpieniem do poważnego przedsięwzięcia. Chodzi bowiem o odpędzenie złych duchów i zjednanie dobrych.
Od wielu lat myślałam o napisaniu utworu na samą orkiestrę, miałam już bowiem w dorobku serię kompozycji na chór z orkiestrą, zespół kameralny i muzykę elektroniczną. Na początku roku 1993 nadarzyła się okazja, by w toku intensywnej pracy przelać na papier wynik wieloletnich przemyśleń.
Struktura harmoniczna oscyluje wokół zmieniających się centrów:
z ich alikwotów powstają trójdźwięki, można więc mówić o rodzaju tonalności. Pozwalam sobie również na wiele chwytów "zakazanych" w tradycji modernizmu, takich jak powtarzanie fraz, współbrzmienia konsonujące. Dlatego budowa napięcia i jego rozładowanie dokonuje się poniekąd na sposób klasyczny.
Utwór składa się z niewielkich części, ale rządzi nimi proces progresji, dla którego kluczowe pojęcia to: ruch - bezruch, eksplozja - implozja.

Unsuk Chin