|
ur. 1947, ukończył
Muzyczno-Pedagogiczny Instytut im. Gniesina w Moskwie (1971), gdzie
kształcił się w zakresie kompozycji i muzykologii, a w 1978 -
muzykologiczne studia podyplomowe w Państwowym Konserwatorium w
Leningradzie; w 1983 r. obronił tam doktorat. Jest autorem wielu
artykułów o muzyce współczesnej oraz pierwszej rosyjskiej książki
o Messiaenie. W latach 1973-83 pracował jako redaktor wydawnictwa
"Muzyka"; ma w dorobku edytorskim liczne tomy dzieł
Szostakowicza.
Jako kompozytor otrzymuje wiele zamówień od znanych muzyków-solistów
(H. Spaarnay, P. Kaufman), a także zespołów, jak m.in.
International Saxophone Ensemble pod kier. Londeixa, Ensemble
Modern. Jego muzyka wykonywana była na festiwalach rosyjskich
(Moskiewska Jesień, Alternatiwa) i zagranicznych: Międzynarodowym
Biennale Muzyki w Zagrzebiu, Warszawskiej Jesieni, festiwalu Almeida
w Londynie, Festiwalu Prokofiewowskim w Duisburgu, wreszcie na
festiwalu "Beauty - Utopia?" we Frankfurcie.
Jekimowski jest prezesem Stowarzyszenia Muzyki Współczesnej
w Rosji (acm).
Ważniejsze utwory (od 1990): Deus ex machina (Composition 55)
(1990), Tripelkammervariationen (Composition 56) dla 15 wykonawców
(1991), People's gatherings on winter evenings (Composition 58) na
dwa fortepiany (1992), Kites flying (Composition 59) na cztery
sopranowe flety proste (1992), Mondscheinsonata (Composition 60)
(1993), Symphonic Dances (Composition 61) na fortepian i orkiestrę
złożoną z 90 muzyków (1993), From Escher's Catalogue (Composition
63), teatr instrumentalny dla siedmiu wykonawców (1994), La
Favorite - La Non favorite (Composition 64) (1994), 27 Destructions
(Composition 65) na zespół perkusyjny (1995), The Mirror of
Avicenna (Composition 66) dla 14 wykonawców (1995), Phantom of the
Theatre (Composition 71), teatr instrumentalny dla kompozytora i 10
wykonawców (1996), Swan Song (Composition 72) na kwartet smyczkowy
(1996), Swan Song (Composition 73) na dyrygenta, kwartet smyczkowy,
kontrabas i taśmę (1996), Swan Song (Composition 74), kompozycja
wirtualna na głośnik i 11 instrumentów dętych (1996), Doppler
Effect (Composition 75), kompozycja wirtualna na stuosobową
orkiestrę grającą na wolnym powietrzu (1997), Musikunterricht in
einer bizantinischen Schule (Composition 76) na flet prosty tenorowy
(1998), Graffiti (Composition 78) dla siedmiu wykonawców (1998),
Corona di sonetti (Composition 79) na flet prosty i klawesyn (1999),
Vers libre (Composition 80) na dwa fortepiany ćwierćtonowe (1999),
Lexicon der nicht Gesellschaftsfähigen Ausdrücke (Composition 81)
na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1999), Attalea princeps (Composition
82), koncert na skrzypce i orkiestrę (2000), Biriulki (Composition
83) dla sześciu wykonawców (2001), Verse for the End of Century (Composition
84) na sopran, klarnet basowy i perkusję
z dziewiętnastowiecznym ludowym tekstem rosyjskim (2001), Rafflesia
(Composition 85) na fortepian i zespół (2002), The Princess has
pricked her finger - and all the Kingdom fell asleep... (Composition
86) na flet, klarnet, skrzypce, wiolonczelę, perkusję i taśmę
(2003).
The Princess pricked her finger - and the whole Kingdom fell asleep...
to muzyczna interpretacja dobrze znanej bajki, ale bez happy-endu:
nie będzie księcia i jego pocałunku, wszyscy pozostaną więc we
śnie na setki lat...
Władimir Nikołajew
ur. 1953, eksperymentuje z różnymi gatunkami muzyki akademickiej,
elektroakustycznej i teatralnej. Otrzymał IV nagrodę na Konkursie
Kompozytorskim im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie (1991, za
Koncert na orkiestrę). W 1992 r. został laureatem I nagrody Lili
Boulanger Memorial Fund w Bostonie. Jego utwory wykonywane są często
na festiwalach muzyki współczesnej w Rosji i poza jej granicami. W
2002 r. moskiewski teatr Bolszoj dał prapremierę jego baletu Gold
of the Narts.
Ważniejsze utwory (od 1985): Muzyka na fortepian i kwartet
smyczkowy (1986), Melancholic Construction na orkiestrę kameralną
(1991), jd-Diptych na taśmę (1994), Antique Landscape na
wiolonczelę i taśmę (1995), Noctambulant Roundelay na 7 skrzypiec
i taśmę (1995), Ulari Udila na chór folkowy i taśmę (1997),
Amokus for Seventeen na orkiestrę kameralną (1997), Valentina's
night songs na głos i taśmę (1997), Devil's Skill na wiolonczelę
i taśmę (1998), Paraskaz, performance (tekst Aleksandra Puszkina)
na chór folkowy (1999), 19 Peaks na teremin i kwartet smyczkowy
(1999), Giraffe na głos (z tekstem Nikołaja Gumilowa), klarnet i
taśmę (2000), Revoluriations na klarnet, fagot, perkusję i
kwartet smyczkowy (2001), Lullaby for Jeff and Andy na fagot, gitarę
elektryczną, skrzypce, wiolonczelę, syntezator i dwie perkusje
(2001), Two Duets na klarnet, wiolonczelę i taśmę ( 2002), Gold
of the Narts, balet wg scenariusza Wioli Chodowej na chór mieszany,
teremin, trzy akordeony naturalne, trzy lub więcej perkusji
naturalnych i orkiestrę (2002), Trough the Broken Glass na orkiestrę
i grupę rockową (2003), vnik-ton experience na flet, klarnet,
skrzypce, wiolonczelę i perkusję (2003).
vnik-ton experience
Autor przestrzega słuchaczy przed doszukiwaniem się jakichkolwiek
analogii z muzyką Jimiego Hendrixa, aczkolwiek nie ukrywa, że
został zainspirowany wizytą w muzeum legendarnego mistrza gitary w
Seattle.
|
