|
ur. 1964 w Warszawie. Jest artystą intermedialnym, kompozytorem
i pianistą. Studiował w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w
Warsza-wie oraz na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego (ucsd).
W róż-nych okresach życia mieszkał rownież w Dżakarcie, Paryżu
i Montrealu.
Jest laureatem nagród na szeregu festiwali, m.in. unesco Film sur
l'art w Paryżu (1992), VideoArt w Locarno (1992,1993), Festival of
New Cinema and New Media w Montrealu (2000). Jego prace pokazywane
były w wielu różnych kontekstach, od festiwali muzycznych i sal
koncertowych (m.in. Dni Muzyki w Lerchenborgu w Danii, De Ijsbreker
w Amsterdamie, Musik der Jahrhunderte w Stuttgarcie, International
Computer Music Conference w Tesalonikach, National Art Centre
w Ottawie) przez festiwale wideo, animacji i nowych mediów (m.in.
Tokyo Video Festival, VideoFest Berlin, fipa Cannes, Animated Film
Festival w Annecy, wro Media Art Biennale) po muzea sztuki współ-czesnej
(m.in. moma w Nowym Jorku, Zentrum für Kunst und Medientechnologie
Karlsruhe, Palais de Tokyo i Centre Pompidou
w Paryżu, Musée d'art contemporain de Montréal).
Jako wykładowca był gościem licznych uniwersytetów, w tym
Kon-serwatorium Królewskiego w Hadze, Narodowego Uniwersytetu Sztuk
Pięknych i Muzyki w Tokio, Katolickiego Uniwersytetu w Porto,
Uni-wesytetu McGill w Montrealu oraz University of Southern
California
w Los Angeles. Obecnie wykłada w Konserwatorium Muzycznym
University of the Pacific w Stockton w Kalifornii.
Ważniejsze utwory: Impromptu na taśmę (1986), Jatayu na fortepian
i taśmę (1987), Sonata in the Woods dla śpiewającego
wiolonczelisty (1988), Msza na sopran, alt i zespół kameralny
(1989), Chagalliana na skrzypce, syntezator i taśmę (1990), Szkice
afektywne na orkiestrę (1991), Mondrian Variations, wideo (1992),
Szklanka wody na amplifikowany flet, szklankę wody i projekcję
wideo (1993), Catch the Tiger! na fortepian i projekcję wideo
(1993), Square One na kongę, głos Marilyn Monroe i projekcję
wideo (1994), Japatul na bęben i projekcję wideo (1995), Mudry
wideo (1996), Preludes in magical time na skrzypce i taśmę do
filmu animowanego Sary Petty (1999), 3/78 na skrzypce, fortepian
i taśmę do filmu animowanego Larriego Cuby (1999), Two Space na
for-tepian i taśmę do filmu animowanego Larriego Cuby (1999),
Yours na fortepian i komputerową projekcję (2000), Catch the Tiger!
2.0 na fortepian i komputerową projekcję (2001), The Point Is...,
perfor-mance/wykład na fortepian i projekcję komputerową (2002),
5 scen rodzajowych, performance/instalacja we współpracy z
Artificiel (2003), Koan na fortepian i projekcję komputerową
(2004), Enso, koncert na perkusję, projekcję komputerową i
orkiestrę (2005).
Enso jest jednym z podstawowych tematów kaligrafii japońskiego
zen. Enso to okrąg namalowany jednym pociągnięciem pędzla.
Tradycyjnie obrazy z Enso zawierają również kaligrafowany
komentarz mnicha, który dane Enso namalował. Enso jest
uniwersalnym symbolem całości i pełni, cyklicznej natury
istnienia. Wyrażać może ciągłość życia w przestrzeni czasu.
Nie ma ono jednak ustalonego, skończonego, czy statycznego
znaczenia. Na przykład mnich Nantem-bo (1839-1925) skomentował
swoje Enso słowami: "Rodzimy się
w wirującym kręgu życia. Ludzkie serce powinniśmy również
utrzymy-wać pełnym jak okrąg". Inny mnich Kankei Jomin
(1876-1934) dopisał do swojego: "Przebudź umysł, ale nie
pozwól, by się gdziekolwiek zatrzymał!"
Niedługo po rozpoczęciu pracy nad utworem uświadomiłem sobie
jego zbieżność w wielu aspektach z malowaniem Enso. Moim
zamie-rzeniem była duża, zamknięta w sobie forma i intensywny,
choć prosty ruch na najniższym poziomie formalnym, który uczyni
namacalną żywą fakturę i materię. Chciałem, jeśli to możliwe,
obyć się bez tematycznych motywów czy fraz melodycznych, które
by pozostawały w pamięci i powstrzymywały myśli. Chciałem
ograniczyć się do wirowania w małej i dużej skali. Pociągała
mnie eksploracja paradoksu jednoczesności ruchu i bezruchu, a
szczególnie to, jak można go doświadczyć w muzyce i obrazie, zarówno
niezwykle szybkim, jak i niezwykle powolnym. Moje Enso jest o ruchu
jako takim, o stanie przejściowym. Jest ono również o potrzebie i
niemożności zatrzymania się.
Enso powstało na zamówienie festiwalu Warszawska Jesień z myślą
o Stevenie Schicku jako wykonawcy partii solowej. Czas trwania: ca.
20 min.
Jarosław Kapuściński
|
