|
Larisa Simakowicz
ur. 1957 w Baranowiczach (Region Brzeski, Białoruś). W 1980 r. ukoń-czyła
Białoruską Państwową Akademię Muzyczną w klasie dyrygentury chóralnej
pod kierunkiem W. Rowdy, a w 1992 r. w klasie kompozycji
u D. Smolskiego. Od 1993 r. jest członkiem Białoruskiego Związku
Kompozytorów. Od 1979 r. współpracuje z białoruską telewizją i
radiem.
Przez 18 lat była szefem teatru folkowego Gostica, który w 1994 r.
otrzymał I nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Scen Współczesnych
w Witebsku za balet Myth's Intuition.
Obecnie łączy działalność kompozytorską ze stanowiskiem
koncertmistrza w Białoruskim Państwowym Towarzystwie
Filharmonicznym. Jest również choreografem.
Ważniejsze utwory: Doors poemat na głos (śpiew bez słów) i
skrzypce (1987), Vocal cycle on poems by Garcia Lorca (1988), From
Belarussian Ballads na chór, sł. ludowe (1989), Spring Rounddances,
cykl wokalny na chór
i perkusję, sł. ludowe (1989), Beginning of the Race na orkiestrę
symfonicz-ną (1991), Muravanka (An ancient Church) na orkiestrę
symfoniczną (1992), Błagowieszczenije (A Good News) na orkiestrę
symfoniczną (1992), Sym-fonia (1992), dyptych Alleluia na chór
(1993), On Talaka, poemat sce-niczny na chór, perkusję i flet, sł.
ludowe (1993), Myth's Intuition, balet (1994), Euthanasia. The final
ritual, balet (1996), Seeking for the lost warmth, balet (1996),
National Interest, balet (1997), Fear, balet (1999), Kalinov Most,
balet (2000), Message na orkiestrę kameralną (2000), Island of
Rains - Hummock of Death na orkiestrę kameralną (2001), Niaboga,
balet (2001), Spirit of the Earth na altówkę, kotły i chór
(2002), At least, balet (2002), Generous Lady's Allegories na sopran
i orkiestrę kameralną, sł. B. Żanczak (2002), freski chóralne
Eufrosinia's Dream (2002) oraz On Jordan River (2002), Spirit of the
Earth, balet (2003), Mermaid's Monday, balet (2004), Ziemnoje i
niebieskoje na smyczki, flet, głosy autentyczne (ludowe) i dzwo-ny
(2005); muzyka do filmu i teatru.
Ziemnoje i niebieskoje
Ci, którzy dążą do nieba, czasem znajdują je na ziemi. Autorka
odnosi się do kategorii "ziemskości" nie jako
kulturalnego bogactwa, które jest zwykle dane nam wszystkim, ale do
rzeczy, które składają się na istotę i wyjątkowość ziemi,
gdzie ziemskość łatwo przechodzi w nie-biańskość, a niebiańskość
- w ziemskość.
Utwór jest dedykowany muzykom zespołu Classic-Avantgarde.
|
