|
ur. 1929 w Koriyamie
(Japonia), w dziedzinie kompozycji jest samoukiem. Podczas studiów
medycznych na Uniwersytecie Keio
w Tokio poznał Toru Takemitsu i muzykologa Kuniharu Akiyamę,
z którymi w 1952 r. założył grupę Jikken-kobo (Warsztat
eksperymentalny), poświęcając się odtąd muzyce, a zakres jego
zainteresowań kompozytorskich okazał się bardzo szeroki: od
muzyki instrumentalnej
i wokalnej po multimedia .
Korzystał ze stypendiów Japan Society Fellowship (1968-69), Berlińskiego
Programu Artystycznego daad (1976-77), Konserwatorium Nowej Południowej
Walii w Sydney (1980), Uniwersytetu w Toronto (1981) oraz ircam
(1987), pełnił funkcję kompozytora-rezydenta w Center for Music
Experiment Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego (1976). Pisał
na zamówienie m.in. Fundacji Kusewickiego, Orkiestry Symfonicznej
Radia Saary, Orkiestry Filharmonicznej w Helsinkach, Japońskiej
Orkiestry Filharmonicznej, Orkiestry Symfonicznej nhk, Canada
Council, Suntory Music Foundation, ircam i National Endowment for
the Arts of the u.s.a.
Jako kompozytor i wykładowca współpracował m.in. z Festival of
the Arts of This Century na Hawajach (1970), New Music Concerts w
Toronto (1980), Ligą Kompozytorów Azjatyckich w Hongkongu (1981),
Asia Pacific Festival w Nowej Zelandii (1984), Dniami Muzyki w
Lerchenborgu (1986, 1988) i Pacific Music Festival w Sapporo (1990),
brał udział w sympozjum "Music of Japan Today: Tradition and
Innovation"
w nowojorskim Hamilton College (1992), prowadził warsztaty
kompozytorskie w Amsterdamie (1984) i Darmstadcie (1988), brał
udział
w tournée koncertowym Contemporary Music Network, organizowanym
przez British Arts Council (1981). W latach 1981-94 pracował na
Uniwersytecie Kalifornii w San Diego (obecnie professor emeritus),
od 1981 r. wykładał gościnnie w Tokyo College of Music, od 1993
prowadził też kursy podyplomowe na Uniwersytecie Nihon.
Za swoje kompozycje otrzymał m.in. Nagrodę Specjalną Jury
Festiwalu Filmowego w Berlinie (1961), Prix Italia (1966, 1967), Złotego
Lwa św. Marka (1967), trzykrotnie Otaka Prize (za Chronoplastic na
orkiestrę, 1973, Revealed Time na altówkę i orkiestrę, 1988, i
za Koncert skrzypcowy, 1996), dwukrotnie Grand Prix Japońskiego
Festiwalu Sztuk (za Chronoplastic na orkiestrę, 1973 i za A
Perspective na orkiestrę 1983), Hida Furukawa Music Award Grand
Prix i Kyoto Music Award Grand Prix (za Piano Concertino, 1994) oraz
Suntory Music Award i Japońską Nagrodę Zachęty Sztuk (1996).
Ważniejsze utwory (od 1970): Projection na kwartet smyczkowy
(1970), Chronoplastic na orkiestrę (1972), Performing Poem "Calling
Together" na głos solo (1973), Projection on Basho's Haiku na
chór mieszany i wibrafony (1974), Not I, but the wind na saksofon
altowy (1976), Mai-Bataraki from Ritual for Delphi na shakuhachi i
perkusję (1979), Projection Onomatopoetic na chór mieszany (1979),
Requiem na orkiestrę (1980), Clarinet Solitude na klarnet solo
(1980), Scenes from Basho na orkiestrę (1980), Ishibutai Ko na
ryuteki, shakuhachi, koto i mały zespół (1981), A Perspective na
orkiestrę (1983), Towards "The Midnight Sun" na taśmę
(1984), Cosmos Haptic II na fortepian (1986), Revealed Time na altówkę
i orkiestrę (1986), Nine Levels by Ze-Ami na mały zespół i
komputer (1988), To the Genesis na shô solo (1988), Scenes from
Basho II na orkiestrę (1989), Homage ą Sibelius na orkiestrę
(1991), Piano Concertino na fortepian i orkies-trę kameralną
(1994), Responsorium na orkiestrę (1995), Viola Locus na altówkę
solo (1995), Projection II na kwartet smyczkowy (1996), Koncert
skrzypcowy (1996), Cosmic Solitude na baryton, chór mieszany i
orkiestrę (1997), Solitude in Memoriam T.T. na skrzypce, wiolonczelę
i fortepian (1997), Cosmos Haptic IV na wiolonczelę i fortepian
(1997), In Memory of Toru Takemitsu na skrzypce i orkiestrę (1997).
|
