|
ur. 1955 w Moskwie. Ukończył
Konserwatorium Moskiewskie (1984), jak również podyplomowe kursy
kompozytorskie pod kierunkiem Edisona Denisowa (1991). Jest
laureatem Wszechzwiązkowego Konkursu Kompozytorskiego (I nagroda za
I Symfonię "Guernica", 1985), Międzynarodowego Konkursu
Kompozytorskiego im. Guida d'Arezzo (I nagroda za Ave Maria, 1989)
oraz Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego Henriego Duttilleux
(Grand Prix za Effet de Nuit, 1996).
Był jednym z organizatorów oraz członkiem komitetu
organizacyjnego Rosyjskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. W
1990 r. założył Moscow Contemporary Music Ensemble i został jego
dyrektorem artystycznym.
Dzieła Jurija Kasparowa są często włączane do programów
najbardziej prestiżowych międzynarodowych festiwali, takich jak
Frankfurtfest, festiwal Radia Francuskiego "Présences",
Tokyo Summer Festival, Ensems (Hiszpania) i w. in. Wielu wykonawców
i liczne instytucje składały u niego zamówienia twórcze, m.in.
Ensemble Modern, Radio Francuskie wspólnie z francuskim Institute
National de L'Audiovisuel oraz międzynarodowy festiwal Tage für
Neue Musik Zürich.
Jego kompozycje były wykonywane m.in. przez Walijską Orkiestrę
Symfoniczną bbc, Ensemble Modern, Ensemble Contrechamps
i Schönberg Ensemble. Wiele jego utworów zostało nagranych. Trzy
monograficzne cd opublikowały wytwórnie: Olympia, Le Chant du
Monde wspólnie z Harmonią Mundi oraz Meldac (Japonia).
Od początku 2005 r. pełni funkcję przewodniczącego rosyjskiej
sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej.
Ważniejsze utwory: trzy symfonie, trzy symfonie kameralne, pięć
koncertów instrumentalnych, monoopera Nevermore, utwory na
orkies-trę symfoniczną i kameralną oraz na różne składy
kameralne.
Hommage ą Honegger
Utwór został napisany w 2005 r. dla Moscow Contemporary Music
Ensemble i jest poświęcony 50. rocznicy śmierci Arthura Honeggera.
Trwa ok. 10 min. Głównym obrazem kompozycji jest ruch pociągu, co
jest aluzją do utworu Pacific 231 Honeggera. Dlatego centralna faza
dzieła ma charakter perpetuum mobile. Ruch ten jest osią
kompozycji. W trakcie rozwoju nieoczekiwanie pojawiają się i
znikają aluzje do pięciu symfonii Honeggera.
|
