HOMEProgramBiletyBiuroO festiwaluMiejsca koncertówSponsorzyArchiwumDownloadNewsGaleria

Następny koncert
Powrót
Wszystkie koncerty
Imprezy towarzyszące
Indeks kompozytorów Indeks wykonawców

 

Dmitrij Kapiryn

ur. 1960 w Moskwie. Ukończył średnią szkołę muzyczną w Moskwie (1979) oraz Konserwatorium we Lwowie (1984), gdzie studiował kompozycję pod kierunkiem Leszka Mazepy. W 1992 r. wziął udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Paula Rudersa i Edisona Denisowa oraz w warsztatach z perkusistą Gertem S?rensenem w Danii.
W 1994 r. otrzymał II nagrodę na konkursie kompozytorskim icons
w Turynie za utwór kameralny Sounds and Voices. W 1996 r. jego utwór orkiestrowy Dreams otrzymał honorowe wyróżnienie międzynarodowego konkursu kompozytorskiego w Besanćon we Francji. W 1995 r. Dmitrij Kapiryn spędził dwa miesiące w Niemczech jako stypendysta berlińskiej Akademie der Künste, pracując nad dziełem scenicznym Incarnation of Colour.
Jego muzykę wykonują znani artyści i zespoły, zarówno rosyjscy, jak
i zagraniczni.

Ważniejsze utwory: Dreams na orkiestrę symfoniczną (1990), Rain Music na orkiestrę smyczkową (1993), Chose de soir, cykl wokalny na sopran
i zespół kameralny (1994), With the Stream na saksofon sopranowy
i orkiestrę kameralną (1994), Incarnation of Colour na trzech malarzy, trzech tancerzy, zespół kameralny i taśmę (1995), Septet na obój, klarnet, fagot, perkusję, fortepian, skrzypce i wiolonczelę (1996), Harmonies of Silence na recytatora i orkiestrę kameralną (1997), Paysages tristes na chór mieszany i zespół kameralny (1998), Chanson d'amour na wiolonczelę
i orkiestrę kameralną (1999), Koncert na fagot i orkiestrę kameralną (2002).

Septet składa się z trzech części granych attacca. Mimo iż charakter każdej z nich jest inny, wszystkie zbudowane są w oparciu o wspólną zasadę rozwoju.
Pierwsza część bazuje na krótkich frazach melodycznych, które łączą się w pary, tworząc specyficzną strukturę muzyczną. Druga część przypomina scherzo - krótkie grupy nut są najpierw grane przez marimbę i fortepian, a następnie przez inne instrumenty. Trzecia część łączy elementy prezentowane w części pierwszej i drugiej,
a główną rolę odgrywa tutaj brzmienie i różne kombinacje barw instrumentalnych zespołu.