HOMEProgramBiletyBiuroO festiwaluMiejsca koncertówSponsorzyArchiwumDownloadNewsGaleria

Następny koncert
Powrót
Wszystkie koncerty
Imprezy towarzyszące
Indeks kompozytorów Indeks wykonawców

 

Toru Takemitsu

Toru Takemitsu (1930-1996)
urodził się i zmarł w Tokio. Po zakończeniu II wojny światowej zdecydował, że zostanie kompozytorem i w 1948 r. rozpoczął studia pod kierunkiem Yasuji Kiyose, choć zasadniczo pozostał samoukiem. Zadebiutował w wieku lat dwudziestu utworem fortepianowym Lento in due movimenti. Interesował się także innymi dziedzinami sztuki, jak nowoczesne malarstwo, literatura (szczególnie poezja), teatr i film. W 1951 r. wspólnie z innymi kompozytorami i artystami różnych dziedzin sztuki założył grupę "Experimental Workshop", która wkrótce stała się znana ze swych awangardowych przedsięwzięć artystycznych.
Takemitsu zyskał popularność pod koniec lat pięćdziesiątych dzięki Requiem na smyczki (1957). Jego zainteresowanie różnymi dziedzinami sztuki, jak i status samouka miały głęboki wpływ na awangardowy styl jego muzyki. Już w latach 50. używał magnetofonów do tworzenia kolaży muzycznych złożonych z "realnych" brzmień ("muzyka konkretna"). Na początku lat sześćdziesiątych w jego muzyce uwidaczniają się nowe wpływy - kompozytora zainspirowała tradycyjna muzyka japońska (np. November Steps na biwę, shakuhachi i orkiestrę) oraz szeroko pojęte zjawiska natury (np. Arc I, A Flock Descends into the Pentagonal Garden). Podczas światowej wystawy 1970 w Osace, Takemitsu był dyrektorem muzycznym projektu teatralnego "Space Theatre of Street Pavillion".
We wczesnych utworach kompozytora dają się zauważyć wpływy muzyki Schönberga i Berga, natomiast w późniejszym okresie źród-łem inspiracji stała się dla niego muzyka francuska, zwłaszcza Debussy'ego. Pozostał również otwarty na muzykę jazzową i rozrywkową, a jako zdeklarowany miłośnik kina komponował muzykę filmową (m.in. Ran, Dodes'ka-Den). Mimo zamiłowania do mediów elektronicznych, jego najbardziej charakterystycznymi utworami pozostają dzieła na zespół kameralny i wielką orkiestrę. Jako zwolennik tzw. muzyki konkretnej, używał w utworach na taśmę wyłącznie brzmień naturalnych, a nie elektronicznie generowanych.
Wykładał kompozycję na Uniwersytecie w Yale, był również zapraszany jako wykładowca i kompozytor-rezydent przez uniwersytety w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. Otrzymał wiele nagród, m.in. Nagrodę Muzyczną unesco-imc w 1991 r. oraz Grawemeyer Award w 1994 r.

Ważniejsze utwory: Requiem na smyczki (1957), Water Music na taśmę (1960), Piano Distance na fortepian (1961), Ring na flet, gitarę i lutnię (1961), Corona, dzieło graficzne na fortepian (jeden lub więcej) (1962), Corona II, dzieło graficzne na 22 instrumenty smyczkowe (1962), Coral Island, poemat do sł. Makoto Ooka, na sopran i orkiestrę (1962), Arc na smyczki (1963), Arc part I na fortepian i orkiestrę (1963-66/ 1976), Kwaidan na taśmę (1964), Arc part II na fortepian i dwie orkiestry (1964-66/ rew. 1976), Eclipse na biwę i shakuhachi (1966), Munari by Munari dla jednego perkusisty (1967-72), Cross Talk na dwa bandoneony i taśmę (1968), Crossing na gitarę, harfę, fortepian (czelestę), wibrafon, zespół wokalny i dwie orkiestry (1970), Toward na taśmę (1970), Eucalypts I na flet, obój, harfę i smyczki (1970), Eucalypts II na flet, obój
i harfę (1971), Voice na flet solo (1971), Stanza II na harfę i taśmę (1971), Cassiopeia na jednego perkusistę i orkiestrę (1971), Voyage na trzy biwy (1973), Autumn na biwę, shakuhachi i orkiestrę (1973), Folios na gitarę (1974), Garden Rain na dwie grupy instrumentów dętych (1974), Gitimalya na marimbę i orkiestrę (1974), Quatrain na klarnet, skrzypce, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę (1975), Marginalia na orkiestrę (1976), A Flock Descends into Pentagonal Garden na orkiestrę (1977), Quatrain II na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1977), Water Ways na osiem instrumentów (1978), Les Yeux clos na fortepian (1978), Twill by Twilight na orkiestrę (1988).