|
|
ur. w Płowdiw, w latach 1980–85 odbył studia
dyrygenckie i kompozytorskie
w Akademii Muzycznej w Sofii, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Naukę
rzemiosła dyrygenckiego kontynuował pod kierunkiem Kurta Masura w
Weimarze i Lipsku (1983) oraz Franco Ferrary w Sienie (1985). W 1986 r.
pracował jako asystent Karla Österreichera na letnim kursie w Warnie.
W latach 1984–87 był dyrektorem muzycznym opery w Sliven, następnie,
do 1990 r., dyrygentem w Pasardijk i w Płowdiw, jak również wykładowcą
Akademii Muzycznej w Sofii, a w okresie 1990–94 – dyrygentem i
dyrektorem artystycznym wiedeńskiej Residenz Orchester. W latach 90. działał
intensywnie na polu teatru muzycznego. Jako dyrygent gościnny na scenie
Teatru Miejskiego w Lucernie wystawił m.in. balet Labirynty do muzyki
Sznittkego (pokazany podczas Internationale Festwochen Luzern, 1993). Współpracował
z Teatrem Narodowym w Kazaniu, gdzie zrealizował m.in. Holendra tułacza,
1992).
W 1995 r. był asystentem Rafaela Frühbecka de Burgos, dyrygentem
i doradcą językowym przy produkcji wersji oryginalnych Borysa Godunowa i
Eugeniusza Oniegina na scenie berlińskiej Deutsche Oper. W foyer tej
opery poprowadził koncertowe wykonanie Ożenku Musorgskiego. W 1998 r. we
współpracy z Harrym Kupferem wystawił na scenie berlińskiej Komische
Oper Cyganerię. W Operze Narodowej w Sofii w 1999 r. zrealizowano pod
jego kierownictwem muzycznym Uprowadzenie z Seraju.
W latach 1994–95 Kiradjiev był wykładowcą na Uniwersytecie
Muzycznym w Wiedniu; w tym samym czasie otworzył tam przewód doktorski
nt. interpretacji walców i polek Johanna Straussa-syna. Występował
kilkakrotnie w Polsce; w 1996 r. nagrał z Filharmonią Bałtycką utwory
Schönberga i Lutosławskiego; w 2001 r. poprowadził koncertowe wykonanie
West Side Story w Filharmonii Łódzkiej
i trzeci koncert z cyklu ?Symfonie Brahmsa” w Filharmonii
Wrocławskiej.
W 1998 r. wystąpił na podium Berliner Symphoniker w Wielkiej Sali
Filharmonii Berlińskiej.
W 1999 r. prowadził warsztaty
z Klangforum Wien.
österreichisches ensemble für neue musik (oenm)
ma siedzibę w Salzburgu; założony został w 1975 r. przez Klausa Agera
i Ferenca Tornaia, a do 1997 r. prowadzony był przez Herberta Grassla. Od
1997 r., pod kierownictwem pierwszego skrzypka Franka Stadlera i Petera
Sigla (wiolonczela), osiągnął wysoką rangę artystyczną
i międzynarodową renomę. Od 1998 r. pierwszym dyrygentem gościnnym
oenm jest Johannes Kalitzke.
Obok tradycyjnych instrumentów (kwintet smyczkowy, instrumenty dęte,
fortepian i perkusja) w skład zespołu wchodzi również elektronika.
Obsada, w zależności od potrzeby, może być zwiększana lub zmniejszana
(w ramach oenm działają: Stadler Quartett oraz Lamy Trio).
Celem oenm jest ułatwianie startu młodym kompozytorom, promocja
austriackiej muzyki XX
i XXI w. za granicą oraz przybliżenie publiczności lokalnej najnowszych
tendencji muzyki światowej. Dotychczas zespół dał ponad 200 prawykonań,
regularnie organizuje też warsztaty dla młodych kompozytorów i
publiczności. Zgodnie
z tą tradycją w corocznym kalendarzu koncertów oenm znajduje się tzw.
Noc Kompozytorów – prezentacja najnowszej twórczości kompozytorów
regionu Salzburga.
Repertuar oenm obejmuje obok klasyki XX w. współcześnie tworzoną muzykę
akustyczną i elektroniczną, teatr muzyczny oraz instalacje (Klangmobile).
W sezonie 1999/2000 zespół dał pierwszy w swej historii cykl koncertów
abonamentowych – pod hasłem ?przełom tysiącleci,
a końca nie widać”. W sierpniu 2000 r., we współpracy z Międzynarodową
Letnią Akademią w Salzburgu, wystawił operę kameralną Wolfganga Rihma
Jakob Lenz, a latem 2001 r. – operę Dantes Inferno Michaela
Mautnera.
W sezonie 2001/2002 zainicjowany został cykl ?Artyści komponują
programy”, do którego pozyskano twórców z innych dziedzin (m.in.
Josefa Schweigera i Karla-Markusa Gaussa). Wykreowane wspólnie
Gesamtkunstwerk znalazło się również w programie Międzynarodowej
Fundacji Mozarteum. W sezonie 2002/2003 współpraca ta (dzięki hojności
Donalda Kahna) mogła być kontynuowana i przyniosła m.in. czteroczęściowy
cykl poświęcony nowej muzyce angielskiej, francuskiej, fińskiej i
amerykańskiej.
W 2003 r. na Międzynarodowej Letniej Akademii w Salzburgu oenm występował
jako ensemble in residence. W ramach tegorocznego
Salzburger Festspiele dał trzy koncerty, ponadto przez 12 kolejnych
wieczorów prezentował na placach Salzburga kolejną edycję projektu
Klangmobile; szczytowym jego punktem stało się wykonanie
Helikopterquartett Stockhausena – na kwartet smyczkowy i cztery śmi-głowce.
oenm występował wielokrotnie poza granicami Austrii – we Włoszech,
w Niemczech, Holandii, Hiszpanii, Czechach, Francji,
w krajach Skandynawii, w Rosji
i na Łotwie; trasy koncertowe zawiodły go również do Egiptu, na Kubę,
do Stanów Zjednoczonych, Brazylii i Korei Południowej.
|
