|
|
Ur. 1956 w Rauschengesees (Turyngia), w latach
1974–79 studiował muzykę kościelną w Eisenach i Halle,
regularnie uczestnicząc też
w Międzynarodowych Wakacyjnych Kursach Nowej Muzyki w Gerze.
W latach 1979–82 pracował jako kantor w Eisenbergu (Turyngia), następnie
(1982–86) studiował u Georga Katzera w berlińskiej Akademie der Künste
der ddr. Od tego czasu pracuje jako wolny kompozytor
i organista, wykłada też w Hochschule für Musik Hanns Eisler w
Berlinie.
Ważniejsze utwory: Toccata na organy (1976), Fuge A. S. na organy (1978),
Recitativ na obój i kwartet smyczkowy (1979), toccata 79 – Dir, dir
Jehova will ich singen na organy (1979), Das Leiden und Sterben unseres
Herren Jesu na chór i zespół kameralny (1980), Friede auf Erden na
puzon (1981), Singender Mann na flet (1982), I Kwartet smyczkowy (1984),
Brechungen I–III na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę
(1981–85), Contra-Punkte na zespół instrumentalny (1985),
Concertino na orkiestrę (1986), Wandlungen na puzon i taśmę (1986),
Komposition na instrumenty i live electronics (1986), Venezianische
Erinnerungen na orkiestrę (1987), Tanzende Alte na wiolonczelę (1987),
Posaunenklang na puzon (1987), In Melodie den Geist zu wiegen, ertöne nun
der Saite Zauber na harfę (1987), Anklang na taśmę (1987), Arpeggio na
harfę i taśmę (1988), Piece 1 na głos, organy i orkiestrę (1989), 2+4
dla sześciu perkusistów (1989–90), Pater noster na chór mieszany
(1990), Zusammenklang I–III na zespół kameralny (1987–91),
Motette na taśmę (1991), Dreiklang I–II dla trzech wykonawców
(1991–92), Dreiklang III na wielką orkiestrę (1992), sound,
kwartet smyczkowy (1993), Dreiklang IV na fortepian
i orkiestrę (1994), źtre en vie dla sześciu perkusistów (1994),
Zwischentöne na zespół kameralny (1994), canzone na bęben i live
electronics (1994), Abendklänge na zespół kameralny (1995), Canto
dell’aria na obój i taśmę (1996), Trio I–II na smyczki
(1996), ombre na organy
i magnetofon kasetowy (1997), Denstedter Klanglandschaften I–II na
skrzypce, organy i taśmę (1997–98), discantus I–III na głosy
i instrumenty (1997–98), magnificat na cztery głosy, skrzypce,
organy
i perkusję (1998), Frühling, Sommer, Herbst, Winter na różne
instrumenty z akordeonem (1999), Lilith, oratorium sceniczne
(1999–2000), Lob der Stei-ne na skrzypce i orkiestrę kameralną
(2000), Klangbeschreibungen für Orgel – Dominus pascit me na organy
(2000), Albedo III–VI na zespoły kameralne (2000–02), Nürnberger
Mixt(o)ur na zespół akordeonów i pięć odtwarzaczy cd (2001–02),
Alleluia, symfonia kameralna (2002), Da Pacem, Domine na cztery viole da
gamba (2002), Die letzten Sieben Worte unseres Erlösers Jesu Christi am
Kreuz na chór mieszany i klarnet (2002), Domine labia mea aperies na
organy (2002), Lass mich hören na taśmę (2002).
Canto dell’aria
Elektroakustyczny materiał brzmieniowy kompozycji składa się wyłącznie
z dźwięków oboju, przetworzonych za pomocą rozmaitych programów
komputerowych (m.in. C-Sound, Soundhack, a także różnych Plug-Inów Pro
Tools tdm) w moim domowym studiu. Utworzyłem muzyczny łuk w dosłownym
znaczeniu tego słowa: od szmerów powietrza, przez delikatne, wrażliwe
frazy melodyczne, po pełne fortissimo – i z powrotem. Oboista
powinien trzymać się zapisu partytury, śledząc jednocześnie odtwarzaną
z cd ścieżkę elektroakustyczną; pomaga mu ona w utrzymaniu stałego
tempa i inspiruje kształt wydobywanych brzmień, zmienianych przy każdym
wykonaniu.
Helmut Zapf
|
