|
|
ur. w Massachusetts. Studiował muzykologię i
kompozycję najpierw w Indianapolis School of Performing Arts
(1982–84), następnie
w Oberlin Conservatory (1984–85). W 1985 r. zamieszkał w Nowym
Jorku, gdzie działa jako wykonawca i kompozytor. Występuje jako solista
i w zespołach; uprawia free improvisation i muzykę elektroakustyczną.
Stał się znany dzięki współpracy w latach 1986–96 z zespołem
Johna Zorna. Ma obfity dorobek muzyki dla teatru tańca, w szczególności
pisanej dla Karole Armitage.
Od 1990 r. komponuje głównie utwory na różne składy zespołowe,
porzucając muzykę elektroniczną na rzecz samplerów, które włącza do
kompozycji czysto instrumentalnych.
Ważniejsze utwory ostatnich lat: Prisoner na sampler,
perkusję, gitarę, fortepian, gitarę basową, bębny i harmonijkę
(1994), Satyricon na sampler, smyczki, głos, bębny, fortepian, gongi,
keyboard, harfę elektryczną i syntezator (1997), Symfonia kameralna nr 1
na zespół (2000).
Część druga Symfonii kameralnej nr 2 polega na
kombinacji tradycji muzyki akustycznej z elektroakustyczną. Chodzi o naśladowanie
funkcjonowania zespołu jako struktury ludzkiej, ale według metody
stosowanej w elektronicznej syntezie dźwięku.
Grupy motywów lub ich ?wiązki” najpierw zostały zapisane, potem
wykonane, nagrane i wreszcie zsyntezowane na keyboardzie. Wszystkie
brzmienia nagrane są pochodzenia akustycznego,
a instrumenty zostały użyte bez sekwencera i nie były poddawane żadnym
manipulacjom komputerowym. W dalszym ciągu tej części dyrygent gra z
zespołem tak, jak gdyby grał na syntezatorze: na jego znak pewna grupa
muzyków w różnym czasie wykonuje zapisane motywy. Partia każdego
wykonawcy staje się dzięki temu unikalną kombinacją materiału.
Celem tych wszystkich zabiegów jest wchłonięcie muzyki elektronicznej
jako sfery kultury do tradycji muzyki akustycznej; przyswojenie metod
tworzenia techno – wraz z całą jej energią i z kulturą didżejów
– a zarazem zachowanie niezależności obu tych sfer. Podtrzymana
jest specyfika zarówno wykonawstwa muzyki akustycznej, jak i nowych
technik grania na syntezatorach; bez kompromisu i bez prób fuzji.
|
