Michael van der Aa

ur. 1970 w Holandii. Kompozycję i technologię muzyki studiował w Królewskim Konserwatorium w Hadze; jego nauczycielami byli Diderik Wagenaar, Gilius van Bergeijk i Louis Andriessen. W 2002 r. Van der Aa wstąpił na wydział reżyserii filmowej w Akademii Filmowej w Nowym Jorku.
Artysta komponuje muzykę instrumentalną, orkiestrową, wokalną oraz elektroakustyczną, często z udziałem twórców innych dyscyplin sztuki. Współpracował z choreografami: Kazuko Hirabayashi, Philippe Blanchardem i Benem Wrightem, a także z reżyserami filmowymi Halem Hartleyem i Peterem Greenawayem.
Jego utwory wykonywane są przez czołowe holenderskie zespoły muzyki współczesnej, nagrywane dla holenderskiego Radia oraz na cd. Komponował na zamówienie Holenderskiej Radiowej Orkiestry Kameralnej, Donaueschinger Musiktage, Opery Holenderskiej, Telewizji vpro, Orkiestry Symfonicznej Norrköping w Szwecji, Ives Ensemble, New National Theatre w Tokio, Schönberg Ensemble, Asko Ensemble, Orkest de Volharding i in.
Za utwór Between w 1999 r. jako pierwszy Holender otrzymał prestiżową International Gaudeamus Prize, a za kompozycję Attach uhonorowany został nagrodą Fundacji Artystycznej w Amsterdamie (Matthijs Vermeulen Incentive Prize, 2000).

Ważniejsze utwory: Auburn na gitarę i taśmę (1994), OOg na wiolonczelę i taśmę (1995/2000), Between na kwartet perkusyjny i taśmę (1997), Double na skrzypce i fortepian (1997), Solo for percussion (1997), Quadrival na flet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1997), Attach na zespół i elektronikę (1999), Above na zespół i elektronikę (1999), Just before na fortepian i elektronikę (2000), See-through na orkiestrę (2000–2001), Here (to be found) na sopran i orkiestrę kameralną (2001).

Auburn (w jęz. holenderskim – kolor czerwono-brązowy) ukazuje wielość barw brzmienia i technik gry na gitarze klasycznej. Interakcja przeciwieństw: introwertyzm, intymność, ciepło i delikatność, potrącanie strun palcami i żywiołowe, perkusyjne wybuchy. Partia taśmy wymaga od gitarzysty bardzo szybkiej reakcji i stanowi dlań wyzwanie do ukazania instrumentu od strony ekstrawertywnej. Brzmienia taśmy są cyfrową edycją brzmień gitary.
Auburn dedykowany jest Reinholdowi Westerheide, który wykonał utwór po raz pierwszy 18 lipca 1994 r. w Schouwburg Odeon. Utwór może być także wykonywany na gitarze elektrycznej, pół-akustycznej. W takiej wersji wykonuje go Wiek Hijmans.